ROTDAG Soms is een dag, een rotdag. Vijftig lange minuten in een oorverdovende MRI scan gelegen waarbij mijn hoofd te klem lag (auw). Doodmoe en emotioneel. Een klein stukje van mijn voortand afgebroken. Mijn haar valt nog steeds met bossen tegelijk uit en ik ben grijzer dan ooit. Mijn been doet pijn en wil al een paar weken niet lopen. Vanuit heup? Bekken? Wervelkolom? Ik weet het. Morgen zal anders voelen. Maar wat háááát ik deze dagen hartgrondig. Vanuit mijn tenen tot aan mijn grijze kruin.
Posts
PATISSERIE Dit weekend serveerde Annemieke Haentjens Dekker haar examentaart patisserie. De studenten krijgen allemaal het recept voor een bodem, en mindmappen daar dan vulling topping en presentatie bij. Annemiek werd geïnspireerd door de wilde bloemen. ze wilde een roze en gele taart maken. En tevens wilde ze de geleerde technieken oefenende werd een kokosvulling met sinaasappel en een vegan frambozen banketbakkersroom, getopt met rode salieblaadjes kletskopjes met sinaasappel en vegan merengue met frambozenpoeder. oa. Het knalde van de technieken en enthousiasme. Fris zoet en toch luchtig een echte annemieke taart. (Fotocredit Anouk produceert)
VOORUITKIJKEN, IN DE SPAARSTAND Vandaag ging ik de uitslag van de PET scan van afgelopen week bespreken, samen met mijn mama. Vandaag gaf mijn moeder mij een cadeau om vooruit te kijken....Zowel de primaire tumor in mijn borst als de verschillende uitzaaiingen zijn in activiteit afgenomen t.o.v. juni 2018. De pillenmix die ik neem, daar ga ik, ondanks alle heftige bijwerkingen, voorlopig dus nog mee door. Wel lijk ik er een paar uitzaaiingen bijgekregen te hebben. Omdat dat elkaar eigenlijk een beetje tegenspreekt, volgt voor de zomer nog een MRI. En naar aanleiding daarvan, mogelijk wat bestralingen. Vooralsnog ben ik bést blij met deze uitslag (schone lymfen. schone organen) en ga ik mijn blik weer richten op leuke dingen (doen) waarvoor ik weergaloos wil sparen. Bovenaan deze spaar-wensenlijst staat ‘energie’, waar ik een chronisch tekort aan heb. Vooruitkijken vind ik nog steeds bizar eng. Misschien zelfs steeds enger. En toch gaat het helpen. Het evenwicht tussen angstig zij
