De smaak van frambozen

EFTELING Ik houd niet van de achtbanen in pretparken maar heb door deze rotziekte een lifetime abonnement op de Efteling. De wrangheid. Een privé-rollercoaster. Hangt nooit stil, geen wachtrijen, mijn eigen karretje dat ik dagelijks ratelend de berg op hoor gaan. En waarin ik met de bijbehorende rotgang naar beneden stort. Om daarna weer te klimmen. Etcetera. Vermoeiend? Ja. Best wel. Zo ook vandaag. De standaard tweemaandelijkse controle. Maar niets is meer standaard te noemen, eigenlijk. Daar ging mijn karretje weer. Bloedcheck helemaal oké, edoch, de pijnlijke plekken in mijn rug vragen om een nadere MRI begin oktober. Ik zie dan mijn ‘behandel’-plankje voor me en weet dat de teller van de potjes die daarop staan, die ik nog kan nemen, nu op 3 of 4 staat. That’s it. Dus ik ga nu even diep ademhalen en heeeel hard gillend dat karretje maar weer in. Verplicht.