EN DÓÓR...

Ik schrijf niet vaak een puur medische update. Of eigenlijk, bijna nooit. Toch zijn er regelmatig lotgenoten die ‘De smaak van...’ volgen en me vragen hoe het gaat. Hierbij (voor jullie) een update. 

Sinds begin juni ‘20 ben ik overgestapt op Exemestaan. Tamoxifen (vanaf diagnose medio 2015) Letrozol en Palbociclib pillen (2018-2019) en Faslodex Fulvestrant injecties (2019) hielpen helaas niet afdoende. Een scan van mei jl. wees uit dat er kleine uitzaaiingen hier en daar (in skelet) bij zijn gekomen en dat de borsttumor ‘onrustig’ was. Ook weigert mijn linkerbeen steeds vaker mee te lopen. Fietsen gaat goed (200 km in de vakantie weggetrapt) maar lopen is geen pretje. Een borstecho vorige week wees uit dat een micro metastase in mijn oksel, gespot op de scan, nu niet meer zichtbaar is (‘oksel schoon’, zei oncologe) en dat het weefsel in de borst rustiger is. 

Het been.....daar gaat de neuroloog nog even naar kijken. Komt waarschijnlijk uit mijn rug. Daar is in 2019 iets bestraald dat ga ik laten checken. 

Het meest blij ben ik met het verdwijnen van de donkere wolken mijn hoofd. Tijdens het nemen van Letrozol was dát echt afschuwelijk. Ook mijn extreme haarverlies destijds was verschrikkelijk, het verérgerde de depressieve gevoelens en deed me zo veel meer dan ik verwachtte. 

Haar is zo goed als terug (een beetje krullend!!) en de zon schijnt weer in mijn lijf. Natuurlijk komen er weer onderzoeken. En komt er weer ‘gedoe’. Maar hé; ik geniet van zon, strand, zee, mijn mannen en alle andere goede dingen om me heen. Nu is nu. Slepend been, of niet 😉....dat leg ik dan wel even over het andere been in een verkoelend badje. 

Tot zover! 



Reacties

Een reactie posten